ناسا میخواهد فضانوردان را به ماموریتهای یکساله بفرستد
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۴۹۲۷۰
ناسا میخواهد ماموریتهای یک ساله فضانوردی بیشتری انجام دهد، اما زمان آن هنوز مشخص نیست.
به گزارش ایسنا، فرانک روبیو (Francisco Rubio) از ناسا اولین آمریکایی بود که به تازگی بیش از ۳۶۵ روز متوالی را در فضا سپری کرد، پس از آن که فضاپیمای روسی سایوز او نشت کرد و او و دو خدمه روسیاش مجبور شدند تا اقامت خود را در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) برای شش ماه اضافی دیگر تمدید کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به نقل از اسپیس، اکنون ناسا به دنبال ماموریتهای موفقیتآمیز برنامهریزی شده یک ساله در ایستگاه فضایی بینالمللی است در حالی که فضانوردانی همچون مارک وندههی برای ۳۵۵ روز، اسکات کلی برای ۳۴۰ روز و کریستینا کخ برای ۳۲۸ در این ایستگاه اقامت داشتهاند. ناسا در حال بررسی این موضوع است که چگونه فضانوردان بیشتری را برای مدت زمان مشابه در مدار نگه دارد.
مقامات ناسا در یک کنفرانس مطبوعاتی در روز پنجشنبه (۲۵ ژانویه) گفتند که چالش، آماده کردن مجموعه جدیدی از فضاپیماها برای پشتیبانی از ماموریتهای یک ساله است.
شرکت خصوصی اسپیسایکس از سال ۲۰۲۰ به طور مرتب فضانوردان را با کپسول فضایی کرو دراگون (Crew Dragon) به فضا فرستاده است، در حالی که کپسول استارلاینر (Starliner) بوئینگ ممکن است اولین ماموریت سرنشیندار خود را در ماه آوریل پس از تاخیرهای فنی مختلف به آسمان بفرستد. این وضعیت این وسایل نقلیه را به گزینههای نسبتا جدیدی برای ایستگاه فضایی بینالمللی ۲۵ ساله تبدیل میکند و رهبران ارشد ناسا میگویند که مایلند قبل از صدور اجازه ماموریتهای طولانیتر، خدمات بیشتری را ببینند.
تنها تعداد انگشت شماری از انسانها بیش از یک سال را در فضا گذراندهاند که با طولانیترین نمونه آن ۴۳۷ روز به طور مداوم برای فضانورد روسی والری پولیاکوف در ایستگاه فضایی میر ثبت شده است.
ناسا در تلاش است ماموریتهای طولانی سالانه را انجام دهد تا فضانوردان و تیمهای پشتیبانی آنها را برای ماموریتهای فضایی طولانیمدت به مناطق دورتر، از جمله ماموریتهای برنامه آرتمیس به ماه در اواخر دهه ۲۰۲۰ و سپس ماموریتهای انسانی به مریخ، آماده کند.
زمان در شرایط ریزگرانش یا بی وزنی به سرعت تغییرات زیادی را در بدن انسان ایجاد میکند که از جمله آنها ضعیف شدن استخوانها و ماهیچهها، همراه با کشش اندک چشمها و تغییر جریان خون است. دههها تلاش از سوی ناسا برای کاهش این تغییرات انجام شده است. به عنوان مثال، این آژانس فضایی در سال ۲۰۰۹ دستگاه وزنهبرداری خود را در مدار تغییر داد تا چالشهای ورزشی شدیدتری را برای فضانوردان ایجاد کند.
وزنهبرداری فضانوردان با استفاده از دستگاه تمرین مقاومتی پیشرفته جدیدتری (ARED) در ایستگاه فضایی بین المللی انجام شد که اکنون به یکی از عوامل بهبود تراکم استخوان برای فضانوردان تبدیل شده است.
این پیشرفت برای پروازهای فضایی بلندپروازانهتر و طولانیتر در آینده ضروری است. به گفته ناسا سفر به مریخ با استفاده از فناوری موشکی کنونی حداقل ۶ تا ۹ ماه به صورت یک طرفه طول میکشد. بدون تحقیقات بیشتر در مورد ایجاد گرانش مصنوعی روی یک فضاپیما، فضانوردان به احتمال زیاد قبل از رسیدن به مریخ که جهانی با تنها ۳۸ درصد گرانش زمین است، در شرایط ریزگرانش زندگی خود را سپری خواهند کرد.
توسعه ایمن تجهیزات برای سیاره سرخ و پیمایش در دنیای بیگانه در حین بهبودی از «بی وزنی» مشکلی برای فضانوردان است که در مقالات پزشکی مورد مطالعه قرار گرفته است.
جو مونتالبانو (Joe Montalbano)، مدیر برنامه ایستگاه فضایی بینالمللی در مرکز فضایی جانسون ناسا (JSC) در هیوستون، گفت که برنامه تحقیقات انسانی ناسا به دنبال سوژههای یک ساله بیشتری است.
او توضیح داد: چیزی که ما در مورد آن با محققان صحبت کردهایم این است که میخواهیم هر دو بوئینگ و اسپیسایکس را به طور منظم به ایستگاه فضایی بین المللی پرواز دهیم. پس از انجام این کار، متوجه خواهیم شد که یکی از این ماموریتهای یک ساله را کجا انجام خواهیم داد. اما در حال حاضر، هیچ برنامه فوری برای یک فضانورد آمریکایی برای یک سال وجود ندارد.
اظهارات مونتالبانو ماموریتهای یک ساله سایوز برای فضانوردان ناسا را رد نمیکند، زیرا مبادلات فضانوردان بین ایالات متحده و روسیه دستکم تا سال ۲۰۲۵ ادامه دارد. اما نه مونتالبانو و نه سرگئی کریکالفاز آژانس فضایی فدرال روسیه موسوم به روسکاسموس (Roscosmos) این احتمال را مطرح نکردند.
در همین حال، دو فضانورد روسکاسموس در حال انجام ماموریت یک ساله خود در ایستگاه فضایی بینالمللی هستند. اولگ کنوننکو و نیکولای چوب در روز ۱۵ سپتامبر سوار بر سایوز MS-۲۴ به همراه فضانورد ناسا، لورال اوهارا که پس از شش ماه اقامت سفری جداگانه به خانه خواهد داشت، وارد ایستگاه فضایی شدند.
چوب یک تازه کار در پروازهای فضایی است، اما کنوننکو چهار ماموریت در حال حاضر انجام داده است. در واقع، با ۷۳۶ روز حضور در مجموع پیش از ماموریت کنونی، کنوننکو به راحتی رکورد ۸۷۸ روز اقامت در فضا را که در حال حاضر در اختیار همکار فضانورد او گنادی پادالکا است، خواهد شکست.
ایستگاه فضایی در حال حاضر برای پرواز تا سال ۲۰۳۰ تایید شده است و شش سال فرصت بیشتری برای انجام ماموریتهای طولانیتر فراهم میکند. اما این جدول زمانی به طور بالقوه میتواند در ادامه راه تمدید شود.
روسیه از هم اکنون تنها تا سال ۲۰۲۸ متعهد شده که در ایستگاه فضایی بینالمللی بماند اگرچه کریکالف گفته که زمانبندی به بودجه کشور گره خورده است و نه به «اختلاف» مداوم آنها با ناسا. ایالات متحده و روسیه به دلیل جنگ روسیه و اوکراین که اکثر مشارکتهای فضایی بین المللی روسیه را به غیر از ایستگاه فضایی بین المللی قطع کرده در شرایط ژئوپلیتیکی پرتنشی قرار دارند.
مقامات ناسا تاکید کردهاند که خروج روسیه، تاثیری بر عملیات ایستگاه نخواهد گذاشت.
این که آیا تمدید حضور پس از سال ۲۰۲۸ برای شرکای اصلی ایستگاه فضایی امکان پذیر خواهد بود یا خیر، یک سوال بی جواب است. برای شروع باید بودجه دولتی مستمر در دسترس باشد. ناسا و روسیه هر دو به برنامههای سرنشیندار به ماه در دهههای آینده چشم دوختهاند که به خودی خود بسیار گران هستند.
بسیاری از شرکای ایستگاه فضایی در کنار ناسا در برنامه آرتمیس برای ماموریتهای سرنشیندار به ماه کار میکنند. روسیه با چین بر روی یک تلاش مستقل در ماه کار میکند.
گذشته از زمان توقف فعالیت ایستگاه فضایی، این سوال وجود دارد که اگر روسیه زودتر از سایر شرکای خود ایستگاه فضایی را ترک کند، کار آن چگونه ادامه مییابد. بر اساس مواد ناسا، طرفهای روسی و آمریکایی این مجموعه مداری کاملا در هم تنیده شدهاند و ماژولها نمیتوانند از هم جدا شوند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ايستگاه فضايي بين المللي ناسا شرکت های دانش بنیان ناسا ايستگاه فضايي بين المللي فناوري نانو ایستگاه فضایی بین المللی ماموریت های یک ساله برای فضانوردان برای فضانورد حال حاضر طولانی تر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۴۹۲۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«کامیون زباله فضایی» به یک موشک پیر نزدیک شد
فضاپیمای ادراس-جی(ADRAS-J) که مانند یک کامیون زباله در مدار عمل میکند، به تازگی ماموریت نزدیک شدن به موشکی را که از سال ۲۰۰۹ در فضا شناور بوده، به پایان رسانده است. به گزارش ایسنا، ماموریت ادراس-جی (ADRAS-J) که سرواژه عبارت «حذف زبالههای فعال توسط استرواسکیل-ژاپن»(Active Debris Removal by Astroscale-Japan) است به یک قرار ملاقات موفقیتآمیز با یک موشک مرحله دوم H-۲A دست یافت و اکنون در فاصله نزدیک به چند صد کیلومتری از این شی در حال حرکت است. این فضاپیما اکنون در حال آماده شدن برای انجام یک بررسی دقیق از موشک مد نظر در مدار و گرفتن تصاویر از آن است. به نقل از آیای، شرکت استرواسکیل در بیانیهای مطبوعاتی گفت که مرحله بالایی موشک، که در سال ۲۰۰۹ پرتاب شد، فاقد دادههای GPS خاص خود است که تعیین مکان دقیق را برای یک چنین ماموریتی و عملیات در مجاورت(RPO) آن چالش برانگیز میکند. فضاپیمای ادراس-جی(ADRAS-J) در مجاورت یک موشک استفاده از عملیات زمینی گروههای عملیاتی استرواسیکل در ژاپن و بریتانیا با استفاده از مشاهدات زمینی محدود، ادراس-جی را در چند صد کیلومتری مرحله بالایی موشک با موفقیت مانور دادند. پس از آن، دوربین بصری ادراس-جی موشک را شناسایی کرد و تصاویر آن با استفاده از الگوریتمهای ناوبری پردازش شدند. ایجیرو آتاراشی(Eijiro Atarashi)، مدیر پروژه ادراس-جی در استرواسکیل ژاپن میگوید: شروع ناوبری نقطه عطفی برای ماموریت ادراس-جی است که تخصص و کار گروهی را در بین گروههای استرواسکیل در ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده نمایان میکند. این ما را یک قدم به پیشرفت بیشتر قابلیتهای عملیات در مجاورت و درک ما از زبالههای فضایی نزدیکتر میکند و تعهد ما به توسعه پایدار فضا را بهبود میبخشد. همانطور که شرکت توضیح میدهد، ادراس-جی مجهز به طیف وسیعی از حسگرهاست که با خیال راحت به اهداف نزدیک میشوند و دادههای ناوبری نسبتا ضروری مانند فاصله و جهت را جمعآوری میکنند. هماهنگی و جابجایی بین این حسگرها برای موفقیت ماموریت بسیار مهم است و مانند انتقال آرام از یک تلسکوپ به دوربین شکاری به یک ذرهبین در حالی است که در یک وسیله نقلیه در حال حرکت قرار دارند. این نشان دهنده پیچیدگی و دقت مورد نیاز برای چنین ماموریتی است. ارزیابی ایمن زبالههای فضایی از طریق روشهای عملیات مجاورت عملیات مجاورت شامل توانایی یا عملکرد دو یا چند شی فضایی مجزا است که به طور عمدی نزدیک به یکدیگر با استفاده از روشهای مختلف مانور میدهند. این عملیات نقش مهمی در ماموریتهای خدماتی آتی دارد که ممکن است شامل بازرسی، تعمیر، سوختگیری، ارتقاء یا مونتاژ فضاپیماها و موشکها در فضا باشد. ادراس-جی به عنوان یک ماموریت پیشگام در ماه فوریه پرتاب شد و اولین تلاشی است که برای نزدیک شدن، ارزیابی، و بررسی ایمن زبالههای فضایی موجود از طریق روشهای عملیات مجاورت انجام میشود. این ماموریت که انتظار میرود تا ماه مه سال ۲۰۲۴ تکمیل شود، نویدبخش دوران جدیدی از ماموریتهای عملیات مجاورت است که بر تقویت یک محیط فضایی پایدار متمرکز است. شرکت استرواسکیل ژاپن همچنین قصد دارد به اولین سرویس بازگردانی تجاری تبدیل شود و تلاشها برای پاکسازی مدار زمین را هدایت کند. زبالههای فضایی شامل اجسام منسوخ شده ساخته دست بشر هستند که به دور زمین میچرخند. این قطعات از نظر اندازه، خطراتی را برای فضاپیماهای عملیاتی و ایستگاه فضایی بینالمللی ایجاد میکنند. استارتآپهای ژاپنی همچنین قصد دارند یک سیستم لیزری زمینی ایجاد کنند تا زبالههای فضایی را از مدار زمین خارج کند. یکی از استارتآپها، اکس-فیوژن(EX-Fusion) نام دارد که مستقر در اوزاکا است و یک رویکرد زمینی منحصربهفرد دارد که از زرادخانه فناوری لیزر خود که در اصل برای تحقیقات انرژی همجوشی توسعه یافته بود، استفاده میکند. در صورت موفقیت، این روش نوآورانه میتواند به طور قابل توجهی به کاهش ازدحام در فضای اطراف زمین کمک کند. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: ۱۳۰ میلیون قطعه زباله فضایی به دور زمین میچرخد! ژاپنیها میخواهند زبالههای فضایی را با لیزر تبخیر کنند سقوط شی فضایی مرموز در خانه یک مرد آمریکایی؛ داستان چیست؟ (+عکس)